door | by | dürch: Eric
Boring movies
Les 4 :: Montage
Montage is een taal die we allemaal spreken. In een film of televisieprogramma duren de afzonderlijke shots maar een paar seconden. Toch nemen we het geheel weer als één ononderbroken geheel.
Dit is precies de reden dat de homevideo's van je famillieleden vaak zo saai zijn. Ze zijn zich niet bewust van het verschil tussen de werkelijkheidservaring van b.v. een documentaire, die geconstrueerd is met behulp van vele shots, en de homevideo, die bestaat uit een paar ellenlange shots die voornamelijk registreren.
Als tiener heeft de NCRV mij en mijn broertje een dag gevolgd--we hadden een bandje. Het was een fascinerende ervaring, omdat we bijvoorbeeld drie keer hetzelfde gebouw uit moesten lopen voordat we de 'juiste' shot hadden. En dat is wat op tv een verslag wordt van de werkelijkheid. Het is goed om bewust te zijn van het feit dat elk verslag geconstrueerd is.
Klassieke montagetaal
Taal bestaat bij gratie van conventies. Een scene begint altijd met een establishing shot. Een totaal die de omgeving laat zien. Dan een middentotaal dat bijvoorbeeld de aanwezige personages laat zien.
Vervolgens meerdere close-ups die de handeling in beeld brengen, afgewisseld met midden-totalen, die meer overzicht geven over hoe de handeling zich afspeelt.
Een goed voorbeeld is een sit-com. Die speelt zich meestal af via de woonkamer. De camera staat altijd aan dezelfde kant van de woonkamer, de kant van de tv, met uitzicht op de deur zodat duidelijk kan worden gemaakt wie er komen en gaan. De gemiddelde scene in de sitcom begint met een overzichtsshot van de woonkamer. Dit overzichtsshot wordt ook gebruikt als nieuwe personages binnenkomen. De handeling wordt aangeduid met midden-totalen en de dialoog vindt plaats tussen close-ups van de verschillende personages.
Als er verschillende close-ups elkaar opvolgen hebben ze vaak een relatie met elkaar. Je ziet iemand praten, dan volgt een close-up van de aangesprokene die terugspreekt. Of een close-up van iemand die kijkt, wijst, of schiet wordt afgewisseld met waarnaar gekeken, gewezen of geschoten wordt.
Twee gouden montageregels 1) snij altijd op de beweging. De ene shot eindigt met iemands arm die naar beneden gaat, de volgende shot begint met een mond die open gaat. Dit is cruciaal om geen aandacht te richten op de montage. Een uitzondering is bij de overgang tussen de ene scene en de andere scene. 2) snij niet 'over de as', d.w.z.: de totalen, midden-totalen en close ups verschillen in afstand tot het onderwerp, maar ze benaderen het in principe van dezelfde kant. Kijk maar in de sitcom: daar heb je meestal het oogpunt van de televisie, kijkend naar de bank. De personages worden vandaar in beeld gebracht. Je ziet niet ineens het achterhoofd van de personages, of de televisie, of de ramen of wat dan ook er te zien is aan die kant.
Het verbreken van conventies is een middel om spanning op te roepen. Om bijvoorbeeld de indruk te wekken dat een personage achtervolgd wordt zul je juist wél over de schouder knippen. En als je bijvoorbeeld een scene begint niet met een establishing shot maar midden in de actie zal de kijker gedesoriënteerd zijn. Wat gebeurt er? In thrillers wordt vaak van zulke middelen gebruik gemaakt.
(Het is natuurlijk denkbaar dat als een conventie voortdurend ondermijnd wordt, er een nieuwe conventie komt.)
Aantekeningen
Niet elke film is gemonteerd.
Vroege films (Lumière, Edison) waren niet gemonteerd: hier was de magie van het vastleggen nog het onderwerp en hoefde nog geen verhaal te worden verteld. En Andy Warhol staat er ook bekend om niet te knippen in zijn films. Ook hier heeft vastleggen (en voyeurisme) een belangrijke rol.
In Code Inconnu van Michael Haneke (2000) bestaan de scenes uit één take: bij elke cut is het beeld een aantal seconden zwart. De montage die normaal op de achtergrond blijft wordt op deze manier tot onderwerp gemaakt.
Hitchcock wilde Rope (1948) opnemen in één take, maar de rol film op een filmcamera kan maximaal 10 minuten duren. De cuts zijn verborgen door shots te laten eindigen op bijvoorbeeld de rug van een karakter, en vandaar de nieuwe shot te beginnen.
Nieuwe digitale technieken stelden Alexander Sokurov in staat om Russian Ark (2002) op te nemen in één lange take van zesennegentig minuten.
Les 3 :: Video
Video resolutie wordt bepaald door het aantal lijnen.
Video kan 'interlaced' of 'progressive' zijn.
Bij interlaced krijg om en beelden met alleen alle even en alle oneven lijnen. Dat is analoge t.v., en ook de meeste videocamera's. Vandaar dat een beeld soms trilt als je het stil zit met de videocamera.
Bij progressive krijg je beelden met in een keer alle informatie. Dat is in de nieuwste videocamera's, en bijvoorbeeld ook in fotocamera's die kunnen filmen.
720p = 720 lijnen hoog (en 1440 pixels breed), progressive. 1080i = 1080 lijnen hoog (en 1920 pixels breed) (ofwel, Full HD), interlaced
Het aantal beeldjes per seconde is op PAL TV's 25 en NTSC TV's 30, en in de bioscoop 24. Maar op de computer kun je het zelf bepalen.
Digitale video formaten
AVI en MOV zijn container formaten: er kan elk soort video in zitten. Video wordt gekenmerkt door de resolutie (het aantal pixels), het aantal beeldjes per seconde, maar ook door de soort compressie, ook wel 'codec'.
Waarom compressie?
In principe hoef je video niet te comprimeren, maar omdat je zoveel beeldjes per seconde hebt en er zoveel seconden in een filmpje zitten krijg je dan bestandsgroottes die te groot zijn voor je computer om op te slaan, en te zwaar zijn voor je computer om af te spelen.
We zijn inmiddels bijna op het punt dat dit haalbaar is voor gewone computers voor SD (standaard definitie) materiaal, echter, de industrie heeft met de overstap naar HD gemaakt, wat ons er weer toe dwingt met ingepakt materiaal te werken.
Compressie
Intra-frame Elk beeldje afzonderlijk gecomprimeerd MiniDV, Motion-JPEG Inter-frame Meerdere beeldjes samen gecompressed, 'keyframes'. MPEG-2 (DVD, HDV), MPEG-4
Compressie is vrijwel altijd lossy (net als JPEG). Een lossless codec op de apple is bijvoorbeeld 'Apple Animation'. Ik sla hier screencaptures in op.
Bewerken
Als zo'n videobestand helemaal ingepakt is, is het niet per se makkelijk bewerken. Voor bewerken moet de computer het eigenlijk allemaal weer uitpakken. Dat is met name lastig voor inter-frame compressie.
Je moet checken hoe de camera die je wilt gaan gebruiken samenwerkt met het videomontage programma dat je wilt gebruiken. Ouderwetse miniDV, met bandjes, is wat dat betreft eigenlijk ideaal. Ik kan op mijn 4 jaar oude MacBook goed miniDV editen, en zowel iMovie als Final Cut ondersteund het 'real time'.
Nieuwe camera's slaan informatie vaak sterker gecompressed op waardoor het moeilijker is voor de computer om ermee te rekenen. 'AVCHD' compressie b.v. is te heftig voor de computer en Final Cut ondersteund het niet rechtstreeks als formaat.
In zo'n geval zul je je bronvideo eerst om moeten zetten naar een 'intermediate' codec zoals bijvoorbeeld Apple ProRes. Dat moet je bijvoorbeeld ook doen als je video's maakt met je digitale spiegelreflex.
Je moet er rekening mee houden dat werken op HD beeldformaten zwaar is voor je computer. Die van mij kan het niet goed aan, bijvoorbeeld.
ps Deze formaten ondersteunt final cut vanuit zichzelf: DV, DVCPRO, DVCAM, DVCPRO 50, IMX, HDV, DVCPRO HD, AVC-Intra, XDCAM HD, XDCAM HD 422, and XDCAM EX, Uncompressed 8- and 10-bit SD and HD
Exporteren
Het meest veelzijdige exporteer formaat is op dit moment MPEG4 (ofwel H264). Het wordt door een groot aantal apparaten ondersteund en biedt een goede kwaliteit/bestandsgrootte verhouding.
Zie dit artikel van Vimeo voor goede instellingen.
Les 2 :: Film
Filmen is heel veel kleine fotootjes op een rol maken. Open de sluiter, maak een foto, sluit de sluiter, trek de rol film een beeldje verder, open de sluiter, maak een foto, etc.
Projecteren is omgekeerd, want de lamp zit achter de film.
De eerste camera van Lumière kon ook projecteren, en er kon film in ontwikkeld worden. Film was een soort kermisattractie en mensen kwamen af op beelden van verre plaatsen: ze stuurden dus een apparaat naar Bali om daar films van Parijs te vertonen, en lieten daar gelijk beelden van Bali maken, die ze dan weer in Parijs konden vertonen.
Er zijn verschillende filmformaten.
Je kunt nog steeds filmen op super8 http://www.super8.nl/ en 16mm http://agenda.wormweb.nl/tekstpagina_2kolom.php?request=studios&item=filmwerkplaats
De bolex is de bekendste 16mm camera, opwinden met de hand.
Met filmen krijg je een negatief. Van dat negatief laat je een print maken en daar ga je in knippen en plakken. Als je montage klaar is laat je het negatief in het lab knippen en plakken en kunnen er productieprints gemaakt worden.
In deze vroege experimentele film zie je gebruik van verschillende filmtechnieken: een opvallende is dat Man Ray stroken film, rechtstreeks belicht heeft, zonder camera. Hij heeft spijkers, punaises, stof etc. op de film gelegd en daar zie je contactafdruk van. Maar elk filmbeeldje framet een ander stuk van die spijkers en daardoor krijg je het gevoel van snelle animatie.
Les 1 :: Warhol
Andy Warhol pop-art kunstenaar, 1928-1987
Kim Evans 1987
+- 70 min
zie ook http://warhol.gradientlabs.com/
Opdracht
Titel van de opdracht:
Niets
Beknopte inleiding van de opdracht:
Maak een stop motion film van 1000 woorden waarin niets gebeurt.
Doelstellingen:
Je mag geen zoom gebruiken en geen timer, gewoon duizend keer op de knop drukken.
Competenties:
Omgevingsgerichtheid, vermogen tot groei en vernieuwing,
Reader info:
4'33, John Cage http://www.youtube.com/watch?v=hUJagb7hL0E
The philosophy of Andy Warhol ISBN 9780141189109 Planning: Voor de derde les inleveren
